Ciało Dziecka – FAQ

Po opublikowaniu Ciała Dziecka dostałam kilka pytań dotyczących tego pomysłu.

Pytanie: Kim gramy? Kim są postacie graczy?

Odpowiedź: Postacie graczy są nie-osobami w społeczeństwie Prawdziwych Osób, które wyróżnia tylko jedną płeć kulturową.

Pytanie: O co chodzi w grze?

Odpowiedź: Gra ma na celu przedstawienie sytuacji nie-osób w społeczeństwie, które nie bierze pod uwagę ich istnienia (w nielicznych przypadkach, gdy nie-osoby zostaną rozpoznane i dostrzeżone, grozi im śmierć). Jak funkcjonują w tej sytuacji, czego się obawiają, z jakimi problemami muszą się zmagać, jeśli chcą sobie urządzić dobre życie.

Pytanie: Ale genitaliów nie da się ukryć? (lub: Skąd w tej społeczności biorą się dzieci?)

Odpowiedź: Prawdziwe Osoby nie dzielą genitaliów na penisy i waginy. Oczywiście dostrzegają różnicę w wyglądzie pomiędzy różnymi genitaliami (np. wklęsłość/ wypukłość), ale nie postrzegają tej różnicy jako istotnej. Nie dostrzegają też wyraźnego związku między genitaliami, stosunkiem seksualnym i ciążą. Dzieci rodzą się w wyniku stosunku penis-wagina – Prawdziwe Osoby może nie zdają sobie z tego sprawy, ale to nic nie zmienia.

Pytanie: Po co jest ta gra?

Odpowiedź: Przy pomocy tej gry chciałabym zobaczyć, jak może wyglądać społeczeństwo, w którym podziały dotyczące rasy, płci czy klasy przebiegają gdzie indziej, a tabu dotyczy czego innego.

Pytanie: Jak można z jed­nej strony pro­te­sto­wać prze­ciwko wystę­pu­ją­cemu w RPG rasi­mowi, przed­mio­to­wemu trak­to­wa­niu kobiet, wpro­wa­dza­niu motywu gwałtu czy braku rów­no­upraw­nie­nia, a z dru­giej pro­jek­to­wać set­ting w któ­rym ludzie dzielą się na Praw­dziwe Osoby i bar­ba­rzyń­ców, a nie-osoby muszą sobie wsz­cze­piać implanty piersi, żeby nie zostać zamę­czo­nym na śmierć?

Odpowiedź: Rasizm, przedmiotowe traktowanie kobiet, gwałt i brak równouprawnienia to realnie istniejące problemy we współczesnym świecie. W grach RPG te tematy pojawiają się często jako nieistotne, przygodne elementy, nierzadko podparte stereotypami i opisywane eufemizmami, co je trywializuje. Wierzę, że można potraktować takie tematy w sposób, który sprzyja refleksji, nawet jeżeli sytuacje, o których się opowiada, są okrutne.